آينه شكسته و حقيقت ! – استاد مسعود ضیایی زرد خشویی

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

حقيقت آينه اي بود كه ازدست خداوند بر زمين افتاد و هزاران تكه شد هر كس تكه اي از آن را برداشت خود را درآن ديد و تصور كرد همه حقيقت پيش اوست و با ديگران دشمن شد چرا كه وقتي تو حقيقت باشي ديگران دروغ وفريب اند غافل از اينكه همه 
اين آينه شكسته را دارند ..بياييد همه ما با هر عنو اني بپذيريم عليرغم اينكه گوشه اي از اينهشكسته حقيقت را داريم ديگران هم تكه اي از حقيقت را با خود دارند و زماني ميتوانيم به حقيقت بيشتري برسيم كه حقيقت ديگران را نيز قبول كنيم ..تا زماني كه تو مرا انكار ميكني و من تورا هر دو در يك مسير گام بر ميداريم . خود بيني محض در آينه اي كه همه حقيقت نيست .نه در كنار كسي باشيم و نه اورا طرد كنيم .دوري يا نزديكي ما با اشخاص بايد متناسب با دوري و نزديكي آنها با حقيقت باشد....زماني كه انسان به دنبال شخصي راه بيافتد از دنبال كردن حقيقت دست بر داشته است !

 .............................................................................................................................